Հովհ․ Թումանյան — «Անուշը» | Վերլուծություն

• Ընդհանուր տեղեկույթ գրի՛ր պոեմ հասկացության և տեսակների մասին
  Պոեմը՝ չափածո մեծածավալ ստեղծագործություն է, որի տարբեր մասերը միավորվում են սյուժեի կամ կերպարի ընդհանրությամբ։ Պոեմը չափածո բոլոր գրական ժանրերից ամենամեծն է իր ծավալով և ընդգրկումներով։ Նրան հատուկ են թե՛ վիպերգական, թե՛ քնարական հատկանիշներ։
• Հայրենի բնաշխարհի նկարագրությունը պոեմում․ հատվածների մեջբերում.
  Դեպ էն սարերը, որ վես, վիթխարի,
  Հարբած շարքերով բըռնած շուրջպարի,
  Հըսկա՜ շուրջպարի բըռնած երկընքում,
  Հըրճվում են, ասես էն մեծ հարսանքում
  Պերճ Արագածի նազելի դըստեր,
  Որ Դև-Ալ, Դև-Բեթ և այլ հըսկաներ,
  Խոլ-խոլ հըսկաներ հընոց աշխարհի,
  Փաղցըրին բերին անառիկ Լոռի:
• Սիրո թեման պոեմում։
  Սիրո թեման պոեմի հիմնական թեման է: Պոեմի հիմնական հերոսների նվիրական, անդավաճան, ինքնամոռաց սիրո պատմությունը և’ գեղեցիկ է, և’ հուզիչ, և’ դաժան:
• Նահապետական գյուղի ադաթների և սովորույթների արտացոլումը պոեմում
  Պոեմում գործողություններն ընթանում են Լոռվա գյուղերում, ուր իշխում էին նահապետական սովորույթները: Որտեղ ամոթ էր, որ երիտասարդ աղջիկը սիրած տղա ունենար, առավել ևս, հանդիպեր նրա հետ: Որտեղ գոտեմարտում պարտվելը մահացու վիրավորանք և անպատիվ բան էր: Որտեղ ընտանիքի քույրը, դուստրը պետք է ենթարկվեր եղբոր և հոր կամքին, և իր խոսքի իրավունքը չուներ:
• Ի՞նչ ծեսերի նկարագրություն կա պոեմում
  Պոեմում կան հայկական ծեսերի մի քանի նկարագրություններ: Ջան Գյուլումը- Համբարձման տոնը: Հարսանեկան արարողության ժամանակ` Կոխը, որպես ուժերի ցուցադրում: Վիճակ գցել Համբարձման տոնին հաջորդող արարողություն:
• Բնութագրի՛ր Մոսիի, Սարոյի, Անուշի, Սարոյի մոր կերպարները
  Մոսին` Անուշի եղբայրը, ուժեղ, հաղթանդամ գյուղացի երիտասարդ հովիվ, ով չէր սիրում պարտվել, հիշաչար էր և վրեժի ծարավ: Սարոն` Անուշի սիրած տղան, ով նույնպես հովիվ էր, ուժեղ և անպարտելի, սիրահար պոետ, ով սարերում իր ոչխարներին արածեցնելիս երգեր էր երգում իր սիրո մասին: Անուշ` պոեմի հերոսուհին, ով անվախ ու համարձակ աղջիկ էր, ով հավատարիմ և նվիրված սիրում էր իր Սարոյին, և դեմ գնալով նահապետական բոլոր օրենքներին, ուզում էր սիրել և սիրված լինել: Ափսոս, որ նրանց սերը այդքան կարճ և ողբերգական եղավ: Սարոյի մահից հետո, Անուշն էլ ինքնասպան է լինում, քանի որ կորցրել էր հոգեկան հավասարակշռությունը Սարոյի մայրը` սգավոր խեղճ կին, ով որդու մահն էր սգում, ու ծնկներին տալիս:
•  Անուշի կերպարը ժամանակի մեջ. ինչո՞վ Անուշը տարբերվեց իր ժամանակի աղջիկներից, ի՞նչ քայլով առանձնացավ
  Անուշը տարբերվեց իր ժամանակի աղջիկներից իր համարձակությամբ, իր ինքնամոռաց սիրով ու նվիրումով:
  
• Ի՞նչ կարևոր բան տվեց «Անուշը» պոեմի ընթերցումը, ի՞նչ հետաքրքիր մտքեր կառանձնացնես:
  Անուշ պոեմը գեղեցիկ էր, բայց շատ տխուր և անարդար:
  

Ձայնի տարածումը տարբեր առաձգական տարածություններում

«Война»

Я не люблю войну. Да кто же любит? И до сих пор я не понимаю, как и зачем создалось война. Мужщины идут на войну и только их маленькая часть возвращятся домой. Вот, что самое печальное на войне. Когда начинается война, мир превращяется в кусок мусора, потому что когда смотриш на это с другой стороны, то это просто катострофа которую позваляют быть. Война начинается и продолжается слезами, грустными лицами, болью и кровью. Вот — почему нормальные люди не любят войну, потому что она несет собой печаль и утрату.
Хочу, чтобы на свете никогда больше не было никаких войн.

Հովհաննես Թումանյանի նամակը Հրաչյա Աճառյանին

Հրաչյա Աճառյանին
1917թ. Օգոստոսի 11

Մեծարգո պ. Աճառյան

Ձեր՝ Թիֆլիս ուղարկած նամակը երկար ճամփորդությունից հետո հասավ ինձ: Պատասխանը արդեն գրել եմ Ն. Նախիջևան, բայց, ինչպես երևում է, դուք արդեն հեռացած եք եղել Ն. Նախիջևանից:
Էսօր էլ ստացա ձեր երկրորդ նամակը Բաքվից և շտապում եմ սրան էլ պատասխանել:
Դուք Ձեր երկրորդ նամակում հարցնում եք Հայկական համալսարանի մասին:
Հայկական համալսարանը լինի, թե չլինի՝ Ձեր խնդիրը ես համարում եմ վերջացած: Հայկազյան Ընկ.¹ միայն համալսարանի համար չի, այլև նա իրենց կողմնակի պաշտոններից ազատելու է մեր գիտության, գրականության ու գեղարվեստի մարդկանց (հարկավ ոչ ամեն մեկին) և նրանց հնարավորություն է տալու, որ իրենց գործով ու իրենց մասնագիտությունով զբաղվեն:  Էդ մարդիկ պետք է ընտրվեն աշնանը, բայց էն շատ քչերից  մեկը, որոնց մասին խոսք է եղել և որոնց վիճակը նախորոշված է՝ դրանցից մեկը Դուք եք:

Ձեր առաջին նամակն ստանալուն պես Ձեր մասին գրել եմ Թիֆլիս և դեռ պատասխան չունեմ մեր նախագահից ու մարմնից (ժամանակավոր), բայց մասնավորապես ես կարող եմ Ձեզ վստահեցնել, որ Դուք արդեն Հայկազյան Ընկ. ընտրած գիտնականներից մեկն եք և աշունքից ազատ պիտի զբաղվեք Ձեր մասնագիտությամբ:

Սրա միայն պաշտոնական ձևակերպությունն է մնում: Անցյալ տարի առաջին նամակն էլ, որ Ձեզ գրեցի, գրեցի հիմնադիր անդամների համաձայնությունով ու լիազորությունով:

Էս մեկ:

Երկրորդը: Համալսարանի գործն էսպես եղավ: Մի քանի նիստ ունեցանք պրոֆ. Մառի ջերմ մասնակցությամբ, կազմվեց Հայկական համալսարանի իդեալ ծրագիրը, որոշվեց աշնանից բանալ լեզվական, գրական ու պատմական ֆակուլտետները, բայց երբ խնդիրը եկավ պրոֆեսորներին՝ հայտնվեց, որ պրոֆեսուրա չկա: Որոշվեց՝ փոխանակ համալսարանը բանալու՝ առայժմ մեր գիտության մարդկանցից ոմանց հնարավորություն տալ Հայկազյան ընկ. միջոցներով՝ Ռուսաստան թե արտասահման՝ պատրաստվելու առաջիկա համալսարանի համար: Էստեղ էլ դարձյալ Ձեզ ինկատի ունենք:

Վերջապես Ձեզ ինկատի ունենք նաև էն խմբի մեջ, որ կազմված է լինելու մեր գիտնականներից ու բանասերներից և որին առայժմ Հայկական Ակադեմիա բարձր անունն ենք տալիս:

Ինչպես տեսնում եք, ինչ էլ որ լինի՝ Դուք այսուհետ պիտի Ձեզ նվիրեք հայոց լեզուն ուսումնասիրելու և հավաքելու գործին, մի գործ, որի մեծությունը Դուք ամենից լավ գիտեք, և մի գործ, որի համար Դուք, եթե չեմ սխալվում, անփոխարինելի եք մեր մեջ:

Մշտական հարգանքով՝
Հովհ. Թումանյան

1.Խոսքը վերաբերում է Թումանյանի նախաձեռնությամբ 1917 թ. Հիմնված Հայկազյան ընկերության նախապատրաստական աշխատանքներին, որ սկսվել էին 1916 թվականի գարնանից: Ընկերության ծրագիրը շատ մեծ էր. հայ գրականության, արվեստի և գիտության գործիչների ապահովությունը, հայկական համալսարան և ակադեմիա հիմնելը: